Friday, February 25, 2011

yeller! huling post ko nung araw pa ng mga puso.. wala! wala akong napala! dinedma ng hayup lahat ng parinig ko.hahaha! nakakatawa nga kasi feb15 umalis sya nagiimagine pa ko na paguwi nya may dala sya para saken nagppractice pa ko ng reaksyon wala naman pala nakakalooooka talaga.

ok naman ang araw ko. around 3 nagyaya si mama, punta daw kaming tagaytay sabe ko next time nalang kasi wala kaming datung pero syempre nagpapacute lang ako nun kaya syempre sinama parin kame. pumunta kame ng picnic grove at nagpicturepicture. gosh namiss ko yung place, huling punta ko ata dun si dess at ace pa ang kasama ko. anyway, umuwi din kami agad kasi madilim na at sobrang lamig, si mimit at entong sinipon na. dumaan muna kame sa total at uminom ng kapeng walang kwenta sa bonjour tapos dun kame nagdinner kina mama.


mga 11pm na ng nakauwi kame ng bahay. aroung 2 di parin ako makatulog kaya naghalungkat ako. nakita ko yung mga loveletters saken ni beb dati nung mga panahong patay na patay pa sya saken tapos nakita ko din dun ung sulat sulatan ko. natatawa ako kasi parang gawa ng grade5 at yun ang ibabahagi ko sa inyo ngayon. ginawa ko to baby pa si mig, mga 2years ago. kung ano ang nakasulat, yun din ang ilalagay ko ditey kahit mali mali pa ang spelling at grammar. wag nyo nalang pansinin kung walang kwenta kasi boba talaga ako sa english partida sa gawa kong to effort na effort talaga ako.hahahaha!


things that im proud of


The other day, I tried searching random names of my classmates on facebook. I felt excited as I found some of them. Some I only knew by names and some were my good friends back then. I tried adding them and not to my surprise they still knew me very well. so we had this usual “hi, hello” thingy and the “where you at? And how’d you’ve been doing” conversation. From then I learned that they were all doing great on their chosen fields. One is a nursing graduate from my dream school, now an RN working and at the same time having fun travelling in the US from one state to another driving her own car. The other is just a few steps away on becoming a doctor and now on an out of town escapade with her med barkada before their finals.  And the girl who I remembered as just a “normal-common” is now a sales manager on a well known car dealer. I don’t know, but I just suddenly felt depressed. Ok I admit I felt really envious but I can honestly say that I’m happy for them. I just kept on thinking “what about me?” “what happened to my future?” I was once the smartest and brightest student in our class, students always look up to me in all my school years. I graduated as valedictorian twice (preschool and highschool) and become a university scholar on my first year of college (sorry to state these all, I guess I just wanna boost my ego.lol)  until things went terribly wrong. I took advantage being in the big city again with all the temptations in front of me, spending too much time doing nasty things, taking other good things for granted, disappointed all the people who believes in me, fell deeply in love and got pregnant before I even finished my studies. Now I’m undergraduate and jobless. Everything went to blur… the girl who was once everyone’s idol, the girl everyone believed in, the girl who’s every parent want their children to be, had become their worst nightmare. I abhorred myself for that. Killing myself thinking about the undying “what if’s” and “what could have been’s”. As I stared blankly on the wall I started to think, “what are the things that I can be proud of?”  “Am i really a loser?” then I felt a little hand tapping  my lap, a handsome little boy smiling and mumbling words I can’t understand, suddenly im back to reality. Of course I got a lot of things that I’m proud of and let me state all of them.

I’m proud of my few friends who stayed by my side no matter how stupid I am, I’m a proud granddaughter of my kind lola zeny for she spent all her life supporting and loving her kids and grandchildren, I’m a proud daughter of my smart parents.  Thanks for loving me and supporting me ‘til now especially my mom who can be a monster at times but I know that she always have a good heart. And as for my father, I know he loves me the way he knew even though he’s such a pain in the ass. I’m a proud owner of a handsome three year old golden retriever named sam ,  a very loyal and loving dog and loved by everyone. im a very proud partner of don, the one who stayed to be the man whom i love and adored from day one, my very bestfriend,my one great love. the only one who can say im still pretty even though i ‘v got three giant zits on my cheek. I’m a very proud mother of my very cute angel Miguel. so tiny yet owns the biggest part of me,  the reason  i still got to smile even on the very worst days of my life, my little guy who taught me how to love my own life eventhough i went to a different path.

I may be spending my nights changing diapers and preparing a bottle of milk for my baby rather than partying like people my age does, but having a peaceful sleep with the people you truly care lying beside you is priceless. I may be staying all day inside the house taking care of them rather than travelling around, but why travel? when i can spend my whole day laughing my heart out while having a great time doing anything with them. I may not be earning bucks but im happy being a nanny of my kid paying me with so much love and joy. Nothing beats waking up in the morning seeing their faces and kissing you endlessly.

I know I’ve made mistakes. Guilty of having stupid choices, but these things leads me to something I’ve ever dreamed of. With them around me who doesn’t care how i look,what’s written on my resume and how much money I’m earning makes me really proud. Their unconditional love is enough to let me feel “fulfilled”. But don’t get me wrong. I’m not stopping here, everyday is a learning process. I still hope and pray to make these people im proud of, be proud of me when my big day finally comes. :

Sunday, February 13, 2011

puso sa puso


February 14, ang araw ng mga puso, ang araw ng kabaduyan kung kelan abala ang mga tindera ng bulaklak, puno ang mga restaurants at mga motel, ang mapulang araw, at higit sa lahat ito ang araw na pinanganak si Kris aquino, Heart Evangilista, at John prats.Chos!

Puso, ito na ata ang pinaka powerful na parte ng katawan (oo alam ko hypothalamus nanggaling ang mga impormasyon na inilalabas ng puso pero wag na kayong makialam). Pag pagmamahal kasi ang usapan wala na, lahat na sablay. Ilan na ba ang kakilala kong nakita kong umiiyak ng dahil sa pagibig? Pag totoong pagibig na ang naramdaman madalas wala ka na sa ayos, wala ka na sa katwiran, madalas kahit na yung pinakamamalapit na tao sa sayo eh gustong gusto ka ng batukan. Syempre may mganda din namang naidudulot ang pagibig, minsan kahit na yung pinakamasasamang tao nagiging dalawa ang katauhan ng dahil sa pagibig o pag mas sinwerte nagagawa talaga nilang magbago.

Bakit nga ba tayo nagmamahal? Ewan ko sa inyo pero ako nagmamahal ako kasi gusto ko.hehe ilang beses na din akong nasaktan dati sa pagibig pero paulit ulit parin akong nagmamahal. Ewan ko para kasi sakin kusang dumadating eh at pag nandyan na, madalas kahit ayaw mo wala kang magagawa. Madalas pagkatapos mong masaktan sasabihin mo ayaw mo na, tama na, wala ng kasunod pero ang nakakatawa ang susunod mong mamahalin eh perfect replica din ng taong pinagkasumpasumpa mo. Minsan naman magseset ka ng panibagong standards, sasabihin mo sa susunod ganito ganyan na ang mamahalin ko pero ang ending dun ka mapupunta sa kabaliktaran. Pwede ding sabihin mo sa sarili mo, next time di na ko papaloko, titigasan ko na puso ko pero isang ngiti palang ni pagibig nangingisay ka na. Kasi nga po di mo naman matuturuan ang puso, matigas pa ulo nyan sa nanay mo.hahaha! at bigla bigla dumadating yan madalas di nakaplano pag nasa harap mo na mahirap ng ayawan lalo na pag nabibingi ka na sa kabog ng dibdib mo.

Galing ako sa masaklap na relasyon ng makilala ko si beb. Pagibig na akala mo perpekto tapos bigla nalang natigil, mas nakakapraning pala yun, mas maganda sana kung nagaway kayo o nahuli mo syang may babae kesa sa nangyare sakin nawindang talaga ako nakakaloooka! ang hirap mag move on feeling ko babalik parin sya yun pala hindi na prang tanga lang. Naalala ko dati sabi ko kay mama “Sa susunod na magmamahal ako di ko na paiiralin puso ko kasi kahit halos perpektong relasyon nasisira din eh dun nalang ako sa may pera para kahit anong mangyare samin secure ako, wala akong paki kahit ano pa gawin nya”.

Ang kinalabasan? Nauwi ako kay kadong.hahaha kami na ni beb may sugat parin ang puso ko nun, alam ni beb yan. Minsan di ko maintindihan sarili ko kung talagang mahal ko si beb bakit naiisip ko parin si kupal? Siguro nga dahil walang closure, hindi ko nasabi ang mga gusto kong sabihin at di ko narinig ang mga bagay na gusto kong marinig. Pero wala eh, hindi mahirap mahalin si kadong, madalas talaga bullshit sya pero sobra sobra yung mga bagay na lagi kong pinagpapasalamat. Hindi ko na mabilang kung ilan ang nagsabi saking swerte daw ako kay kadong kasi si kadong ganito, si kadong ganyan.

Hindi perpekto si kadong, naniniwala akong walang perpektong tao at walang perpektong relasyon kaya kung ano man ang meron ako ngayon ipinagpapasalamat ko ng bonggang bongga. Salat man kami sa ibang bagay, masaya naman kami. Lalong bumongga ang pagmamahal ko kay kadong nung bingyan nya ko ng dalawang anak. Syempre di naman ako ipokrita may mga panahon ding ansarap talagang kutusan ni kadong, may mga panahong literal na nananakit ang batok ko sa pagkabwisit ko sa kanya at panahong mas gusto kong mawala muna sya sa paningin ko kahit sandali para lang bumalik ako sa wisyo. Pero ni minsan hindi ako nagsising pinili ko ang buhay na kasama sya. May mga bagay din na medyo di na din namin magawa ngayon di katulad dati noong mundo namin eh kaming dalawa lang. Maaring di lahat kayang ibigay ni beb, pero ang mga bagay na kaya nyang ibigay sobra sobra na sakin (pwera lang pera.hahaha). 

Kaya pag puso ang pinaguusapan, si kadong agad ang pumapasok sa isip ko kasi sya lang nagpapatibok nito (naks!). sya ang dahilan kung bakit kahit na minsan eh may mga problema kami,masayang masaya parin ako. Sya ang bestfriend ko, kakampi kahit sa anong bagay. Kaya kahit na ilang beses kami nagtatalo sa maghapon di ko maimagine ang buhay ko ng wala sya (promise). Alam ko marami pa kaming pagdadaan at lagi kong pinagdarasal na sana kayanin namin lahat ayoko na kasi ng iba gusto ko si kadong lang.

To all the boys i loved before, maraming maraming salamat sa inyo dahil kung di dahil sa mga kaululan nyo eh hindi ako mauuwi kay kadong at wala akong mimit at entong ngayon. Kung saan man kayo naroroon ngayon eh wala akong pakiaalam sa inyo.hahaha! syempre joke lang yun dahil wala na kong bitterness sa katawan. Sige na nga kahit di naman kayo deserving sana naman eh masaya na din kayo katulad ko.

Kaya ang mga loveless dyan wag kayong mawawalan ng pagasa. Sinasabi ko sa inyo at siguradong sigurado ako, dadating din ang prince charming nyo, wag kayong matakot magmahal. Ilang kupal man ang dumating sa buhay nyo siguradong happily ever after din ang kwento ng buhay nyo. Kasi ako, pinakamgandang parte ng araw ko ay yung kahit anuman ang nagyari sa maghapon ko, pagsapit ng gabi, pumipikit akong nakangiti kasi alam ko na nasa tabi ko lang ang mga taong pinakamamahal ko. 

4 na taon ng araw ng mga puso


Apat na balentayms ko ng kasama si kadong. Yung unang taon sinorpresa nya ko ng isang dosenang puting rosas. Nagiinarte pa ko noon kasi nandun kami sa marconi, lahat ng kasamahan nya sa trabaho umalis ng madaling araw para mamili ng bulaklak dun sa dangwa ba yun? Ewan ko kung saan yun basta parteng manila tapos sya nasa bahay lang kasama ko. Paguwi ng mga boylets meron silang dala para sakin pinabili pala sila ni kadong syempre nashock naman ako pero di naman ako naiyak kasi o.a. naman yun.
Pangalawang balentayms namin, sa binangonan kami nakatira medyo nasurprise din ako nun kasi kahit alam ko sa puso ko na bibigyan nya talaga ako ng bulaklak may drama pa kasi sya wala na daw syang mahanap. Yun pala tinago nya dun sa may pintuan, pati si tita bot  binigyan nya din at dun ako mas natuwa ang sweet sweet talaga ni beb.

Last year, sila jannel, anna at ang boylet nyang si zoto ang mga kadate ko, pumunta kami sa festival mall at sobrang daming tao halos wala kaming makuhang parking space. Pagdating sa mall sobrang init halos wala kaming mapwestuhan. Kung totoong baduy lang ang nagdadate sa mismong araw ng mga puso, dun ko napatunayan na ang dami talagang baduy sa pilipinas. Nung kumain kami sa teriyaki boy may lumapit samin na mascot at binigyan nya kami ng bulaklak aangkinin ko sana pero pinaubaya ko nalang kay jannel kasi broken hearted ang lola mo that time. Nung paalis na kami merong complimentary cookie at parang lollipop sa kinainan namin at yun ang talagang inangkin ko para ipasalubong kay mimig ko. Binilhan ko si kadong ng gift teddy bear na nasa lata (na dinala nya sa opis nila at dinisplay na station nya.sweet diba?) Paguwi ko nakita ko syang nagtitiklop ng makulay na papel, sinearch pa daw nya un sa internet kung pano gawin at maging korteng bulaklak ang ending ako na ang gumawa at di na natapos.hahahaha!

Ngayong taon alam ko hindi surprise to o kung ano man, alam kong wala akong mapapala dahil hilahod kami. Ewan ko ba dun dati kahit walang okasyon, paggising ko may loveletter na , na kung di man nakalagay sa tabi ko eh nakadikit  kung saan saan. Ngayon tinatamad na atang gumagawa, wala ng masabi kasi araw araw kami magkasama. Meron ding time dati ginawan nya ko ng parang flash movie regalo nya nung anniversary namin kilig na kilig kasi ako dun at pinapanood ko kung kanikanino ang haba talaga ng hair ko! Ang ganda ganda ko!

Di naman ako maselan, kahit gumamelang lanta na pwede kong gawing bubbles ok na sakin, importante sakin yung effort, yung tipong sumagi ka pala sa isip nya. di naman ako naghahangad ng bonggang surprises, ok na kong haranahin nya gamit yung gitarang laruan ni mig. di ko din feel ang date, ipagtimpla nya lang ako ng bigerlai tea (tama ba sfelling?) solb na ko.

Sana mabasa to ni beb para naman makaramdam sya. Ngayon kasi kung di mo pa sya sasapakin sa mukha o kukurutin sa suso di pa magkukusa eh.hahaha!

Beb, if ever man mabasa mo to, mahiya ka naman aliwin mo naman ako, di naman kelangan ng pera para paramdan saken na kahit 2 na anak natin eh special parin dapat ang feb 14. Syet ka!